Zangeres, fluitiste en componiste Nai Barghouti is voor de tweede keer te gast bij Amsterdam Sinfonietta. Dit keer neemt ze ook haar eigen band mee. Samen presenteren ze een veelzijdig programma waarin tophits uit de Arabische muziektraditie samensmelten met klassieke muziek, jazz en andere invloeden.  

Nai’s stem wordt door enthousiaste critici vaak vergeleken met iconische Arabische zangeressen als Asmahan, Umm Kulthum en Fairuz - drie grootheden die op het programma van vanavond dan ook niet mogen ontbreken. ‘Nassam Alaina El Hawa’ (The Air that Breezes Us) is bijvoorbeeld één van de bekendste hits van de 89-jarige Libanese zangeres Fairuz, ook wel ‘the Queen of Arabic music’ genoemd. De avond opent met het expressieve lied ‘Ya Habibi Ta’ala’, dat vaak is uitgevoerd door de geliefde Syrische zangeres Asmahan (1912-1944). De spirituele hymne ‘Bi Ridak Ya Khaliqi’ is vooral bekend dankzij de vertolking van de Egyptische zangeres Umm Kulthum (1904-1975), de ‘Ster van de Oriënt’. 

Verspreid over de avond klinken daarnaast ook verschillende eigen composities van Nai Barghouti, in nieuwe arrangementen voor strijkorkest en haar band, bestaande uit fluit, qānūn (een Arabische, trapeziumvormige citer), piano, basgitaar en percussie. Nai zingt en speelt fluit; de Palestijnse musicus Khalil Khoury (met wie Nai al sinds haar jeugd optreedt) speelt qānūn. Tony Roe is een gerenommeerde Nederlandse jazzpianist; basgitarist Diego Alva studeerde tegelijk met Nai aan het Conservatorium van Amsterdam; en Ruven Ruppik is een van haar favoriete percussionisten. 

‘A Story of Jerusalem’ is volgens Nai een van de hoogtepunten van het programma. Het stuk is gecomponeerd door qānūn-speler Khalil Khoury en zit vol herinneringen aan Jeruzalem, de stad waar Nai en Khalil zijn geboren. ‘Ik spreek in dit nummer niet met mijn stem, maar met mijn fluit,’ vertelt Nai. ‘De melodie roept een nostalgische sfeer op die je meteen meeneemt naar de levendige markt van de Oude Stad van Jeruzalem, vol beweging, geuren en kleuren. Er zit een melancholische schoonheid in de muziek, die voortdurend wisselende indrukken en emoties oproept.’ 

De iconische Arabische klassiekers en eigen composities van Nai worden subtiel verweven met klassieke werken voor strijkorkest. Amsterdam Sinfonietta speelt bijvoorbeeld een Scherzo van de hedendaagse Libanese violist en componist Claude Chalhoub, onder meer bekend als concertmeester van Daniel Barenboims West-Eastern Divan Orchestra. Bijzonder is ook het arrangement voor strijkorkest en vibrafoon van de beroemde Aria uit de Goldbergvariaties van Johann Sebastian Bach.